Wednesday, March 10, 2010

Canis Vetulus et Venator (Phaedrus)

SOURCE: For a complete edition of Phaedrus with macrons, see the edition by J.H. Drake at GoogleBooks. This is fable 5.10 in Phaedrus. For parallel versions, see Perry 532.

READ OUT LOUD. Choose which marked text you prefer to practice with - macrons in verse form, or macrons in prose order, or accent marks in prose order, or focusing on the iambic meter. You will find materials for all of these options below. :-)


VERSE MACRONS. Here is the verse text with macrons:

Adversus omnēs fortis vēlōcēs ferās
canis cum dominō semper fēcisset satis,
languēre coepit annīs ingravantibus.
Aliquandō obiectus hīspidī pūgnae suis,
arripuit aurem; sed cariōsīs dentibus
praedam dīmīsit rictus. Vēnātor dolēns
canem obiūrgābat. Cuī senex contrā Lacōn:
"Nōn tē dēstituit animus, sed vīrēs meae.
Quod fuimus, laudā, sī iam damnās, quod sumus."



PROSE MACRONS. Here is the same text with macrons written out in prose word order:

Canis, fortis adversus ferās omnēs vēlōcēs, cum semper dominō satis fēcisset, languēre coepit, annīs ingravantibus. Aliquandō suis hīspidī pūgnae obiectus, aurem arripuit sed dentibus cariōsīs rictus praedam dīmīsit. Vēnātor, dolēns, canem obiūrgābat. Cuī Lacōn senex contrā inquit: "Tē dēstituit nōn animus, sed vīrēs meae. Laudā quod fuimus, sī iam damnās quod sumus."


STRESS (ACCENT) MARKS. Here is the prose text with accents, plus some color-coding for the words of three or more syllables (blue: penultimate stress; red: antepenultimate stress):

Canis, fortis advérsus feras omnes velóces, cum semper dómino satis fecísset, languére coepit, annis ingravántibus. Aliquándo suis híspidi pugnae obiéctus, aurem arrípuit sed déntibus cariósis rictus praedam dimísit. Venátor, dolens, canem obiurgábat. Cui Lacon senex contra inquit: "Te destítuit non ánimus, sed vires meae. Lauda quod fúimus, si iam damnas quod sumus."


IAMBIC METER. Here is the verse text with some color coding to assist in the iambic meter. The disyllabic elements (iambs/spondees) are not marked, but the trisyllabic elements are color-coded: dactyls are red, anapests are purple, and tribrachs are green (as is any proceleusmaticus, although that is a rare creature); for more information, here are some Notes on Iambic Meter.

Adver·sus om·nēs for·tis vē·lōcēs· ferās
canis· cum domi·nō sem·per fē·cisset· satis,
languē·re coe·pit an·nīs in·gravan·tibus.
Aliquan·d~ obiec·tus hīs·pidī· pūgnae· suis,
arripu·it au·rem; sed· cariō·sīs den·tibus
praedam· dīmī·sit ric·tus. Vē·nātor· dolēns
can~ ob·iūrgā·bat. Cuī· senex· contrā· Lacōn:
"Nōn tē·
dēstitu·it ani·mus, sed· vīrēs· meae.
Quod fui·mus, lau·dā, sī· iam dam·nās, quod· sumus."


IMAGE. Here is an illustration for the story (image source), although in this illustration the dog has only let get a rabbit get away - not a shaggy boar.


What follows is an unmarked version of the prose rendering to faciliate word searches:
Canis, fortis adversus feras omnes veloces, cum semper domino satis fecisset, languere coepit, annis ingravantibus. Aliquando suis hispidi pugnae obiectus, aurem arripuit sed dentibus cariosis rictus praedam dimisit. Venator, dolens, canem obiurgabat. Cui Lacon senex contra inquit: "Te destituit non animus, sed vires meae. Lauda quod fuimus, si iam damnas quod sumus."